“Ik kan me er niets bij voorstellen”, verzucht ik, nadat ik Farhats verhaal over zijn vlucht uit Irak heb aangehoord. “Wat bedoel je?”, vraagt Farhat. En na mijn uitleg: “Gaat het altijd over dingen die lastig zijn?”. Daarop bespreken we de uitdrukking en passen hem toe in verschillende zinnen over onze levens. Die verschillen nogal. Dat van hem als studerende nieuwe Nederlander met werkende vrouw en kinderen onder de negen, is druk en lawaaiig. Terwijl ik veel rust en vrijheid heb. En ik vind het leuk om alleen op vakantie te gaan. Enthousiast vertel ik over mijn week op Ameland en we bespreken en passant het begrip ezelsbruggetje aan de hand van ‘TV-tas’. Farhat reageert op mijn vakantieverhaal met: “Ik moet wennen aan dat leuk zijn, maar ik vind saai als ik alleen wandelen, alleen koken...” “Daar kun jij je dus niets bij voorstellen, dat ik van die stilte geniet”, lach ik. “Maar even over je taalgebruik…”

Wie in de zon loopt…

Ik vraag of hij eigenlijk ooit alleen heeft gewoond. Ja, tijdens zijn vlucht naar Nederland, toen woonde hij met twee andere Koerden in Italië. Huh? Het blijkt dat Farhat onder alleen wonen verstaat dat je niet met je gezin of familie woont. “Die tijd was beetje moeilijk voor mij maar hoe zeggen ze dat altijd: als het een moeilijke tijd is, vervolgens… Maak jij de zin af?”, vraagt hij. “Maar ik weet niet wat je wilt zeggen! Probeer maar gewoon uit te drukken wat je bedoelt”, moedig ik Farhat aan. Na regen komt zonneschijn, bleek waar hij op doelde. “In het Koerdisch hebben we ook zoiets,” zegt mijn taalmaatje enthousiast, “Wie in de zon loopt, kan schaduw verwachten.“

We bomen verder over zijn taalvragen en ik denk bij mezelf dat er ondanks de verschillen, meer is dat ons bindt. In elk geval onze liefde voor taal!

Over Jikke Kuiper

Jikke Kuiper is een Haarlemse illustrator. Eerdere taalplaatjes en andere illustraties vind je op www.jikkekuiper.com. Of volg Jikke op Instagram via https://www.instagram.com/jikkek